Aikido ( aikidō), letterlijk vertaald “de weg van harmonie met Ki” is een Japanse krijgsdiscipline die in het begin van de 20e eeuw door Morihei Ueshiba ontwikkeld werd. Ueshiba, door aikidoka’s O’Sensei (de grote meester) genoemd, liet zich hierbij inspireren door de technieken van de Japanse samoerai en krijgskunsten en/of vechtsporten als Daito ryu jiu jitsu, jiujitsu en kenjutsu. Ueshiba voegde ook een morele waarde toe aan de kunst van aikido, die ontleend werd aan de toen nieuwe Japanse religie Omoto-kyo. (Bron: Wikipedia) Deze bijzondere krijgskunst ontvangt de energie binnen een aanval, kanaliseert deze en voert hem uiteindelijk terug naar de bron. Om dit te bewerkstelligen wordt veelvuldig gebruik gemaakt van het cirkelprincipe. Focus en houding zijn hierom erg belangrijk. Te vroeg of te laat reageren, verkeerd bewegen zal altijd tot leiden tot het mislukken van dit principe. Ueshiba Sensei is de grondlegger van het aikido. Aikido heeft vele fasen in zijn ontwikkeling gehad. Ook nu nog zijn er vele verschillende interpretaties van aikido. Waar de ene stijl het aikido nog ziet als een krijgskunst zijn er ook velen die er een bewegingsleer in zien met een diepe filosofische achtergrond. O’Sensei heeft altijd de nadruk gelegd op de eigen individuele ontwikkeling van de persoon. Zijn zoon Kishomaru Sensei en Kochi, Tohei Sensei hebben een curriculum samengesteld wat de leidraad voor de Hombu dojo is geworden.